Dinsdag 30 juli 2013

We worden zoals gebruikelijk hier weer om half negen wakker. Best een mooie tijd om op te staan toch ? Het is koud geweest vannacht hier ! Je kunt het je niet voorstellen maar het was hier maar 7 graden volgens onze buurman. 's Morgens is het nog steeds maar een graadje of 15. Eigenlijk was ons plan om vandaag naar de Krimmler Wasserfälle te rijden maar omdat de wolken wel heel erg laag hangen en het vrij fis is besluiten we om vandaag vanuit Konigsleiten de bergbahn te nemen naar de Königsleitenspitz. We kopen een kaartje in het station en stappen in de gondel. Met een vaartje schieten we weg van het platform. Ik zie vooral Carlo angstig kijken, dit is eigenlijk niks voor hem. Maar hij doet het toch maar weer. We stijgen behoorlijk. Dan passeert de gondel het middenstation. Dit station zagen we nog vanaf het dal maar dit is pas het midden van het traject. We blijven zitten en gaan nog hoger. De ramen in de gondel zijn open en het waait fris naar binnen. Ik ga achteruit de berg op en zeg tegen Carlo dat ie dan langs mij moet komen zitten daar is het warmer. Hij werpt een blik over zijn schouder naar, tenminste dat vind ik, een prachtig uitzicht en zegt "Uuuuh nee, ik blijf hier wel zitten ! Zoals ik al zei dit is eigenlijk niet echt iets wat hij graag doet. We hebben alleen een kaartje gekocht voor omhoog en willen terug gaan wandelen. Eindelijk heb ik ze dan zo ver gekregen. Het is een "blauwe" wandeling en die zou je volgens de informatieborden zelfs met een kinderwagen moeten kunnen doen. Na 15 minuten stijgen stappen we uit en zijn op het topje van de berg. We zitten hier op 2315 meter hoogte. Om ons heen zijn verschillende wandelaars maar die hebben wel allemaal bergschoenen aan, all weather jacks aan, rugzakken op en wandelstokken bij zich. Dit was toch een makkelijke route ?? Ik zeg dat de uitrusting er niet toe doet maar dat het gaat om je benen toch ? We starten aan de afdaling richting Königsleiten. Op de bordjes staat dat we in 2 uur weer beneden zouden moeten zijn. Het slingerpad dat de diepte in loopt dat moeten we hebben. Vol goede moed stappen we richting dal. Tot het middenstation gaat het redelijk. Lars valt wel 2 keer op zijn knie maar dat komt omdat zijn schoenen niet zo veel grip hebben en het pad ligt vol kleine kiezels. Na het middenstation lopen we op een splitsing echter de verkeerde kant op en pikken op weg naar beneden ook een stuk mee van de zwaardere route richting Königsleiten. We komen maar weinig mensen tegen. Sommige stukken zijn echt stijl en eigenlijk moet je hier bergschoenen hebben maar ja. Na 2,5 uur wandelen zijn we weer beneden. Lars heeft ook zonder weer te vallen de eindstreep gehaald. Ik ben trots op mijn mannen !!! We kopen bij de Spar nog wat fruit en iets te drinken en gaan naar het appartement. Op het balkon spreken we met onze buren die ook net terug zijn van dezelfde wandeling ! We hebben elkaar niet gezien. Tja de berg is groot he ! Om half zes wonen we een kinder-voorstelling bij in de Sternwarte. Het is een beetje te kinderachtig voor Lars en bovendien ingesproken in slecht Nederlands maar ach we leren wel iets over de maanstanden en hoe wie die moeten noemen en de verdeling van de sterren in sterrenbeelden en Griekse mythologische figuren. Misschien hebben we er iets van op gestoken de volgende keer dat we naar de sterrenhemel kijken. We schuiven meteen na de voorstelling aan ons tafeltje in het restaurant. Vanavond krijgen we raviolisoep vooraf, als hoofdgerecht een kalfsragout met spätzle, iets echt Oostenrijks wat het midden is tussen stukjes aardappel en ei. Ik vind het niet echt lekker maar met wat peper en zout lust ik het wel. Als toetje krijgen we lekker créme brulee. In ons appartementje werk ik even de afwas weg en werk verder aan mijn blog. Vanavond maar eens lekker relaxen op de bank. Morgen weer een nieuwe dag !